Ημιτελικός τέλος, Ελένη τέλος, X-Factor λίγο πριν το τέλος. Το περίεργο είναι ότι στο σπίτι που βλέπαμε το προτελευταίο live show (όπως λέει και ο Σάκης), οι περισσότεροι έλεγαν ότι η Ελένη δεν μπορεί να χάσει. Δεν ήταν ποτέ προτεινόμενη, είχε καλή (καλή, σωστή δεν ξέρω, πείτε την όπως θέλετε) φωνή και κυρίως είχε την ομογένεια στο πλευρό της. Μάλιστα. Πολύ καλό επιχείρημα.Λες και η ομογένεια περνάει σύσσωμη τις Παρασκευές της με τη δορυφορική τηλεόραση αγκαλιά να βλέπει το X-Factor ή λες και οι ομογενείς Έλληνες είναι σώνει και ντε υποκειμενικοί στα γούστα τους και δεν ξέρουν να κρίνουν ποιος αξίζει και ποιος όχι. Και δεν λέω ότι η Ελένη δεν άξιζε, αλλά δεν ήταν και η πιο εντυπωσιακή τραγουδίστρια που έχει εμφανιστεί στη συγκεκριμένη εκπομπή. Αν είναι έτσι, τι να πει και η Ήβη που είναι ήδη καθισμένη στο θρανίο της στην Κύπρο και τρέχει να καλύψει τις απουσίες που έκανε;
Θέλετε να δείτε λίγο ποιοι πέρασαν στον τελικό, για να καταλάβετε τη διαφορά τους; Πέρασαν οι 48 ώρες που μπορεί να μην κάνουν μεγάλη καριέρα στην Ελλάδα, γιατί είναι κολλημένοι με την ξένη μουσική και ως τώρα δεν έχουν δείξει διάθεση να κλίνουν λίγο προς τον ελληνικό στίχο ως συγκρότημα. Αλλά σε αυτό που παρουσιάζουν είναι πολύ καλοί. Βασικά, δεν είναι πολύ καλοί. Είναι διαφορετικοί από όσα έχουμε συνηθίσει, που συνήθως τα συγκροτήματα στην Ελλάδα ή το παίζουν ροκ ενώ δεν είναι ή το αγκαλιάζουν μια μιζέρια και βαδίζουν με αυτήν σε όλη την πορεία τους.
Μετά, έχουμε τη Νίνι, που όπως είπε και ο Γιώργος Θεοφάνους όταν «έστειλε» την Ήβη σπίτι της, δίνει έναν αγώνα ζωής, μακριά από τη χώρα της και το παιδί της. Αυτό είναι ένας καλός λόγος για να την ψηφίσει ο Έλληνας, που ως γνωστόν κάπου στο βάθος της ανισόρροπης ψυχής του έχει φιλότιμο. Αλλά πέρα από το συγκινητικό κομμάτι της ιστορίας της, υπάρχει και η φωνή της που είναι η καλύτερη που υπάρχει στο X-Factor. Μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα να αρθρώσει σωστά μια ελληνική λέξη, αλλά βρίσκεται λίγο καιρό εδώ. Και η Παπαρίζου όταν ξεκίνησε, τραγουδούσε λίγο με τη… μύτη.
Και τέλος υπάρχει και ο Σταύρος. Ο οποίος έχει ένα βλέμμα που νομίζεις ότι βρίσκεται μονίμως σε κατάσταση ύπνωσης (για να μην πούμε τίποτα άλλο), αλλά έχει ένα ταλέντο, μια ιδιαιτερότητα, μια μουσική υπόσταση και εν τη γενέσει της προσωπικότητα καλλιτεχνική, που η αλήθεια είναι ότι λείπει από την ελληνική μουσική της κοπιαρισμένης από το εξωτερικό κουλτούρας.
